Rosalie wil een kus. Een kus van Jef. Maar Jef wil niet kussen. 

Jef is een jongen en jongens kussen niet. Jongens kussen wel, vindt Rosalie. Maar Jef is een ridder en ridders kussen niet. Toch wel, meent Rosalie. Ridders kussen prinsessen. 

Maar Jef is een ridder op een paard. Die zitten te hoog om te kussen. Hij rent snel weg van Rosalie … 

De inspiratie voor dit grappig en fantasierijk prentenboek vond ik bij mijn dochter Emma, toen ze als vijfjarige een vriendje wou kussen. 

Vanaf 14 februari ligt het boek in de boekhandel. 

De papa van Kleine Wolf durft het bos niet in te gaan. Kleine Wolf neemt hem mee. Hij is helemaal niet bang en toont zijn vader dat het bos niet zo eng is als hij wel denkt. Plots ruikt Grote Wolf iets. Oh nee! Snel wegwezen! Voor welk monster slaat Grote Wolf op de vlucht?

Big is sterk, héél sterk. Hij waant zich sterker dan een olifant. Wanneer hij Olifant tegenkomt, daagt hij hem uit... Big beweert dat hij Olifant kan optillen met één hand. 

'Ik tel af, jij neemt een aanloop en je springt recht in mijn armen,' zegt Big ... 

Het is heel klein, en toch zie ik het. Ik wijs naar de wang van Tuur. 'Je … Je bloost …' Ik knipoog naar Paul. Paul grijnst, Lien lacht. We fluisteren de wangen van Tuur vol kleur. 'Laat me met rust,' zucht Tuur. Maar we zijn niet te stoppen. 

Ver weg lag ooit een piepklein dorp: Lapje. Lapje stond op geen enkele kaart. Niemand kwam langs, niemand ging weg. In Lapje leken alle mensen op elkaar. Allemaal behalve één: Lara.

Er was eens een sterke ezel. Op een dag knoopte een man een touw om zijn nek. 'Jij bent nu van mij,' zei de man. Hij laadde zijn hele hebben en houden op de rug van de ezel. Daar bovenop liet hij zijn drie kinderen zitten. 'Vort, ezel, vort!' brulde de man. De ezel bleef staan. Hoe harder de man riep, hoe koppiger de ezel werd ...

De Eenhoorn 2008 / Tekst van Pieter van Oudheusden 

Het is lente. De koeien mogen eindelijk naar buiten. Klaartje, een kalfje, is heel nieuwsgierig. Buiten is er licht en ruimte en heerlijk vers gras. Er is ook een stier, die van zichzelf vindt dat hij heel mooie benen heeft. Wanneer Klaartje  hem zegt dat zijn benen helemaal niet mooi zijn, is de stier door het dolle heen.  

Iene is jarig. Het hele huis is al versierd. Ongeduldig wacht ze op haar gasten, samen met haar knuffels. Ze kunnen echt praten, maar mama wil daar niet van horen. Het wachten duurt eindeloos lang. Maar haar vriendinnetjes komen niet opdagen voor het feestje. Mama wil haar troosten en wil samen naar de film. Maar Iene wacht nog op een speciale gaste: Lorna ...